De Ebola-crisis verergert

In mijn vorige blog benadrukte ik de relatie tussen slecht bestuur en de uitbreiding van de Ebola-crisis. De kwaliteit van de gezondheidszorg is slecht in Liberia, en daarvoor is de overheid in de eerste plaats verantwoordelijk. Ze is absoluut niet in staat om een uitbraak van het Ebola-virus te bestrijden. De berichtgeving in Nederland laat nu dagelijks de voorbeelden daarvan zien. Internationale organisaties als de WHO (World Health Organisation) steekt haar kritiek ook niet onder stoelen of banken. Digitale media laten zich niet onbetuigd. Het dieptepunt is wel dat de Liberiaanse regering meent soldaten te moeten inzetten om gebieden te isoleren en radeloze burgers tot de orde te roepen. De redenering hierachter is dat het leger een van de weinige, zo niet het enige, overheidsapparaat is dat enigszins aan te sturen is. Maar wie de kwaliteit van de manschappen enigszins kent, houdt zijn hart vast. De berichten zijn dan ook weinig hoopgevend. Soldaten die bezorgde dorpelingen verdrijven, omdat deze protesteren tegen lijken die al wekenlang op straat liggen. Het rucksichtslos afsluiten van regio’s waardoor een nijpend tekort aan voedsel dreigt te ontstaan.

Oproer in West Point

Daarnaast spelen onwetendheid en argwaan een steeds grotere rol. Verschrikkelijk waren de berichten uit West Point, de grootste slum van Monrovia waar zo’n 70.000 mensen opeengepakt in krotten wonen, zonder water, riolering en elektra. In de wijk was een provisorische kliniek geopend waar mensen die wellicht het Ebola-virus hadden opgelopen, werden geobserveerd. Een woedende menigte heeft de kliniek bestormd, de verplegers en patiënten verjaagd en de inventaris, waaronder matrassen en lakens, geroofd. Er werden, aldus de berichten, leuzen geschreeuwd dat de Ebola een verzinsel is van de regering van president Ellen Johnson-Sirleaf om meer buitenlandse ontwikkelingsgelden te innen. Treurigmakend zijn de verhalen over dorpen die op 3 uur lopen van de weg in het oerwoud liggen en waar tientallen doden zouden liggen of het verhaal van het angstig huilende meisje dat door dorpelingen in de hut bij haar aan Ebola gestorven moeder werd opgesloten, totdat ze zelf overleed.

Openbaar toilet in West Point

De verwachting van de WHO en Artsen Zonder Grenzen, een dag of tien geleden geuit, dat de situatie eerst nog zal verergeren en het tussen de drie en zes maanden zal duren voor de uitbraak onder controle is, lijkt uit te komen. Liberia is er in vergelijking met Guinee en Sierra Leone het slechtste aan toe, zoals uit onderstaande tabel van de WHO blijkt. (Voor de dagelijkse update van de crisis klik hier.) Bij deze cijfers moet nog de kanttekening worden gemaakt dat dit de officieel geregistreerde gevallen zijn.

	New (1)	Confirmed	Probable	Suspect	Totals
Guinea
Cases	9	376	133	10	519
Deaths	3	245	133	2	380
Liberia
Cases	116	190	423	173	786
Deaths	58	154	190	69	413
Nigeria
Cases	0	11	0	1	12
Deaths	1	4	0	0	4
Sierra Leone
Cases	27	733	38	39	810
Deaths	14	309	34	5	348
Totals
Cases	152	1310	594	223	2127
Deaths	76	712	357	76	1145
(1) New cases were reported between 1 and 13 August 2014.

Bron: website WHO

Particuliere initiatieven

Er zijn ook hartverwarmende particuliere initiatieven, zoals dat van de Nederlands/Liberiaanse stichting Manneka die al jarenlang ijvert voor schoon drinkwater met het plaatsen van waterpompen en het scholen van de plaatselijke bevolking hoe deze goed te gebruiken. Manneka richt zich nu op het verspreiden van zoveel mogelijk emmers met gebleekt water, waar de handen mee gewassen moeten worden. Voor 5 euro doneer een je een emmer: klik hier voor het Nederlandse bankrekeningnummer.

                             

Op de sociale media, met name Facebook, zijn nog veel meer initiatieven te vinden, zoals de Ebola Sensitization Volunteers  of de pagina van Jacq Turel, die in Liberia bibliotheken opbouwt in openbare lagere scholen en nu, tijdelijk vanuit Nederland, steun organiseert om dat werk met meer menskracht, motivatie en middelen voort te zetten. Want evenals de slechte gezondheidzorg is het slechte onderwijs een van de wegbereiders van de Ebola-uitbraak.

(Ik schrijf dit blog nu –tijdelijk- vanuit Nederland. NDI, de organisatie waarvoor ik werk, heeft begin augustus moeten besluiten het programma op een laag pitje te zetten. De meeste activiteiten die wij voor augustus en september aan het voorbereiden waren, moesten worden geschrapt. Workshops met deelnemers vanuit het hele landen kunnen op dit moment niet worden gegeven. Bijeenkomsten met parlementariërs vinden evenmin doorgang, omdat het parlement i.v.m. de Ebola-crisis is gesloten.)