Nederlandse actie voor Ebola preventiecompagne

(Dit is een persbericht van de Mineke Foundation)

Tonia Dabwe, oprichter van Mineke Foundation, de stichting waarmee zij het werk van haar Liberiaanse vader en Nederlandse moeder in Liberia voortzet, start in Nederland een fondsenwervingscampagne voor Ebolapreventie in Liberia. Met het ingezamelde geld worden jongeren uit Dabwe Town, de gemeenschap waar de stichting werkt, door professionals getraind om huis-aan-huis voorlichting te geven over Ebola. Daarnaast komen er een  voorlichtingsfilm en flyers. De voorlichting vindt plaats in Dabwe Town en vier omliggende gemeenschappen. Mineke Foundation bereikt daarmee 15.000 à 20.000 mensen.

Sinds maart dit jaar zijn er ongeveer 1.200 Liberianen aan Ebola gestorven

Gezondheidsorganisatie verwacht dat dit aantal kan oplopen tot ver boven de 10.000. Mineke Foundation vindt dit onacceptabel  en werft daarom fondsen om verdere uitbreiding van de ziekte tegen te gaan. Doneren kan via de knop Ebolapreventie  op www.minekefoundation.org of door een overboeking op NL60 INGB 000 481 6154 o.v.v. Ebolapreventie.

Ebola is in circa 60% van de gevallen dodelijk. De ziekte is echter goed te voorkomen en de kans op besmetting is zeer klein. Het wordt alleen overgedragen worden door rechtstreeks contact met lichaamssappen van mensen die symptomen van de ziekte vertonen en niet door bijvoorbeeld  muggenbeten. Een goede basishygiëne speelt een grote rol bij het voorkomen van besmetting. Het virus overleeft contact met zeep, chloor en hoge temperaturen namelijk niet.

Toch loopt het aantal besmettingen in met name Liberia snel op. Een belangrijke oorzaak is dat veel mensen niet weten hoe ze de ziekte kunnen voorkomen. Bij het verplegen van zieken of bij overlijdensrituelen, waarbij de dode vaak door de aanwezigen aangeraakt wordt, nemen mensen geen voorzorgsmaatregelen. Daarnaast is het wantrouwen tegen ziekenhuizen hoog; als je daar naartoe gaat, ga je dood. Logisch, aangezien de meeste mensen die naar een ziekenhuis gaan al zo ziek zijn dat herstel niet langer zeker is. Tegelijkertijd zijn mensen erg angstig, want kranten en radio staan bol van berichten over het toenemende aantal sterfgevallen en misvattingen over het besmettingsgevaar. Mensen vragen steeds vaker, “Wat moet ik doen om te voorkomen dat ik het krijg?”

Op die vraag wil Mineke Foundation antwoord geven. Door een 'awareness' campagne bedoeld om misvattingen en geruchten uit te weg te ruimen, goede en feitelijke informatie te verstrekken over ebola en mensen handvatten te geven waarmee zij besmetting zo goed mogelijk kunnen voorkomen. Dit is geen op zichzelf staande actie; wij sluiten aan op de acties van de overheid en internationale organisaties.

Hoe gaan we dat doen?

•        Door een film te maken met feitelijke informatie over ebola, interviews met deskundigen en overlevenden en maatregelen om besmetting te voorkomen. De film zal een aantal keer per week in de open lucht vertoond worden zodat zoveel mogelijk mensen het kunnen zien.

•        We gaan ons team en jongeren uit Dabwe Town opleiden om huis-aan-huis voorlichting te geven over ebola en om symptomen van de ziekte te herkennen. Zij zullen daarnaast flyers uitdelen waarop de boodschap herhaald wordt. Ook plakken zij op strategische plekken posters met preventieboodschappen. De jongeren krijgen een vergoeding voor hun inzet. Het betreft een maandelijkse reservering van geld wat ze later aan een opleiding of cursus kunnen besteden.

•        We gaan 15.000 posters en flyers ontwerpen en drukken die de preventieboodschap op duidelijke wijze (visueel) uitbeelden. Deze worden uitgedeeld in Dabwe Town en de vier omliggende gemeenschappen waar veel contact mee is.

•        Verdiepende workshops geven over basishygiëne en voorkoming van Ebola voor inwoners van de vijf gemeenschappen. Deze worden verzorgd door internationale organisaties en deskundigen met veel kennis van de ziekte.

Over Mineke Foundation

Mineke Foundation is in 2009 opgericht door Tonia Dabwe om het werk van haar Liberiaanse vader en Nederlandse moeder in Liberia voort te zetten. De stichting biedt onderwijs, activiteiten voor kinderen en jongeren en stimuleert ondernemerschap. De basisfilosofie van Mineke Foundation is dat mensen zelf verantwoordelijkheid dragen voor hun leven. De stichting helpt hen deze verantwoordelijkheid vorm te geven via directe en langdurige betrokkenheid in de gemeenschap Dabwe Town. Meer informatie: www.minekefoundation.org

Steun Artsen zonder Grenzen in de strijd tegen het Ebola-virus!

(Dit bericht is afkomstig van de website van Artsen Zonder Grenzen)

Ebola is een besmettelijke ziekte die tot de dood kan leiden. Artsen zonder Grenzen heeft de afgelopen jaren meerdere ebola-uitbraken bestreden en honderden mensen ervoor behandeld.

HOE RAAK JE BESMET MET EBOLA?

Overdracht van ebola tussen mensen gebeurt als je in aanraking komt met lichaamssappen (zoals bloed of uitscheidingen als braak of ontlasting), meestal tijdens het verzorgen van de zieke. Of het om ebola gaat, kan alleen bevestigd worden via 5 laboratoriumtesten. Ebola werd voor het eerst in 1976, in het toenmalige Zaïre, vastgesteld. Het virus leeft waarschijnlijk in vleermuizen, die andere dieren kunnen aansteken en uiteindelijk ook mensen. Het ebolavirus bestaat uit 5 varianten, vernoemd naar de plaats van oorsprong: Bundibugyo, Ivoorkust, Sudan en Zaïre; deze kunnen ziekte en dood bij mensen veroorzaken. De vijfde variant, Reston kan wel mensen aansteken, maar daarvan zijn geen gevallen van ziekte of overlijden bekend.

Hoe behandel je mensen voor ebola? En hoe voorkom je dat je zelf besmet raakt? We leggen het hieronder uit:

Ebolabehandelcentrum van Artsen zonder Grenzen

Help ons ebola bestrijden. Doe nu een gift.

EBOLA BESTRIJDEN IN HET KORT

• Behandelunits opzetten
• Medisch en ondersteunend personeel trainen in behandeling en in strikte preventieve maatregelen om te voorkomen dat jezelf besmet raakt
• Team opzetten dat mensen opspoort die in contact zijn geweest met iemand die met ebola is geïnfecteerd (contact tracing team)
• Netwerk van mensen opzetten die de ontwikkeling van de epidemie volgen
• Een alarmeringssysteem opzetten en regelen dat mensen die symptomen vertonen naar behandelunits worden doorverwezen
• Voorlichting geven over wat ebola is en hoe je besmetting voorkomt
• Versterken van maatregelen om infectie te voorkomen in plaatselijke medische voorzieningen
• Epidemiologisch onderzoek van gevallen om inzicht te krijgen van de keten van verspreiding van ebola

EBOLAZIEKEN BEHANDELEN

Het virus verlamt het immuunsysteem. Tussen besmetting en ziek worden (incubatietijd) kan 2 tot 21 dagen liggen. De ziekte begint als een griep met koorts, hoofd-, keel- en spierpijn. Daarna beginnen mensen over te geven, lijden ze aan diarree, soms huiduitslag, verminderd functioneren van nieren en lever. Een derde stadium is (hevig) bloeden: in het braaksel, ontlasting, van neus of tandvlees. De medische zorg is  op symptoombestrijding gericht, ervoor te zorgen dat mensen niet verzwakt raken en uitgedroogd raken zodat hun lichaam antistoffen kan aanmaken om tegen het virus te vechten. De kans op overlijden is, afhankelijk van de ebolavariant 25 tot 90 procent. Er zijn geen specifieke medicijnen voor en er is nog geen vaccin goedgekeurd voor toepassing op mensen. Er wordt een vaccin ontwikkeld om te voorkomen dat je ziek wordt nadat je aan het ebolavirus bent blootgesteld.* Het moet binnen 48 uur toegediend  worden en werkt niet voor iemand die al ziek is.

VERSPREIDING EBOLA VOORKOMEN

Om verdere verspreiding van het virus te voorkomen is de eerste prioriteit om (vermoede) gevallen van ebola te isoleren. Daarvoor is het nodig iedereen op te sporen die in contact met iemand kan zijn geweest die ebola heeft of kan hebben zodat zij anderen niet besmetten. Ten tweede moet je ervoor zorgen dat mensen die aan ebola zijn overleden veilig worden begraven. In de laatste uren voor de dood wordt het virus namelijk extreem besmettelijk waardoor het gevaar van overdracht via het lichaam van de overledene groot wordt. Mensen die de begrafenis bijwonen kunnen dan besmet raken en het virus onbewust (aangezien het tussen 2 en 21 dagen kan duren voordat je zelf symptomen van ebola vertoont) doorgeven aan anderen in hun omgeving. Om besmetting tijdens de begrafenis te voorkomen is het daarom cruciaal dat het lichaam wordt ontsmet en diep wordt begraven door mensen die hierin speciaal getraind zijn. Daarnaast zijn voorlichting en hygiënemaatregelen uiterst belangrijk. Er zijn geen specifieke medicijnen voor en er is nog geen vaccin goedgekeurd voor toepassing op mensen. Er wordt een vaccin ontwikkeld om te voorkomen dat je ziek wordt nadat je aan het ebolavirus bent blootgesteld dat binnen 48 uur toegediend moet worden om effectief te zijn. Het werkt niet voor iemand die al ziek is.Denk bij hygiënemaatregelen aan het uitdelen van water, chloor, zeep en handschoenen in medische voorzieningen en handwaspunten plaatsen waar veel mensen met elkaar contact hebben zoals scholen, kerken, moskeeën.

ALS HULPVERLENER BESCHERMEN TEGEN BESMETTING

Tijdens een ebola-uitbraak zijn het vooral de mensen die de zieken verzorgen die besmet raken, zoals familieleden of medisch personeel. Daarom moeten strikte regels gevolgd worden: verzorgers moeten een waterproof pak en handschoenen dragen, een masker en beschermende bril. Bij het verlaten van de verpleegafdeling moet alles ontsmet worden. Hiervoor gelden strenge procedures en protocollen, niet alleen voor de kleding van de verzorgers, maar ook voor al het materiaal dat gebruikt wordt. Onze ebolabehandelcentra zijn zo opgezet dat ze een zo veilig mogelijke werkomgeving bieden voor ons personeel: zoals genoeg ruimte tussen de patiënten, een duidelijke scheiding tussen hoge- en lage-risicozones, goede verlichting, veilige afvalverwerking en continu schoonmaken en desinfecteren van de verpleegafdelingen. Hulpverleners mogen maar een beperkte tijd in de hoge-risicozones verblijven. Om te voorkomen dat mensen uitgeput raken, werken ze enkel 4-6 weken achter elkaar in de kliniek. De beschermende pakken die zij moeten dragen zijn zwaar, ongemakkelijk,  het wordt enorm heet in de pakken en het omgaan met verdriet en de strenge hygiënemaatregelen trekken een zware mentale wissel. Ook hebben we een buddysysteem waarbij de een op de ander let op tekenen van vermoeidheid.

In speciale klinieken worden patiënten afgezonderd en intensief behandeld. De beschermende kleding kan nogal intimiderend zijn. Hulpverleners proberen daarom veel met de patiënten te praten en vaak oogcontact te zoeken. © Sylvain Cherkaoui/Cosmos

ARTSEN ZONDER GRENZEN EN EBOLA

Artsen zonder Grenzen heeft in bijna alle gerapporteerde ebola-uitbraken van de afgelopen jaren een hulpoperatie opgezet, onder meer in Gabon, Uganda, Democratische Republiek Congo, Congo-Brazzaville, Sudan, Angola en in 2014 in Guinee, Liberia en Sierra Leone. Gelukkig waren er mensen die de ziekte overleefden. Zij waren volledig hersteld en konden terug naar huis. Onze teams volgen strikte veiligheidsvoorschriften en -procedures om besmetting te voorkomen tijdens het behandelen van ebolazieken, zoals het dragen van beschermende kleding, strikte hygiëne en desinfectie van kleding en materiaal. Ook voor hulpverleners die in ebolaklinieken hebben gewerkt, gelden maatregelen bij terugkomst. Ze mogen alleen naar huis als zij geen symptomen vertonen en moeten op rijafstand van een ziekenhuis blijven dat de capaciteit heeft ebola te behandelen met de juiste veiligheidsmaatregelen en die eventuele besmetting met ebola kan uitsluiten.

Wij zijn de enige mensen die fysiek contact hebben met de mensen. We proberen ze daarom zoveel mogelijk toch aan te raken, om hen minder eenzaam te laten voelen. Want niemand raakt hun verder aan, het is erg moeilijk voor ze.”

Monja Sayah, verpleegkundige

Liberiaanse actie- en belangengroepen adviseren en bekritiseren het regeringsbeleid inzake de Ebola-crisis

Bij wijze van uitzondering plaats ik een persbericht op mijn blog. Het is van de Çivil Society Organisations Ebola Response Task Force. Deze coalitie van belangen- en actiegroepen, waartoe ook de groepen behoren waarmee NDI nauw samenwerkt, heeft een aantal initiatieven genomen om de verspreiding van het Embola-virus te beteugelen, zoals hieronder staat beschreven. Maar de coalitie neemt ook stelling in het persbericht tegen de wijze waarop de regering opereert, wil een demilitarisering van de aanpak en vraagt de regering het management van de bestrijding van het virus over te laten aan ervaren, internationale hulporganisaties.

Civil Society Organizations Ebola Response Task Force

In response to the government's call for a collective and concerted approach to the EBOLA crisis, civil society organizations have grouped themselves into a coalition to form a common front in their engagement with the EBOLA response process. As part of its support, CSOs have been engaged in the following activities:

§  Community outreach in eight counties (Montserrado, Bassa, Margibi, Bong, Lofa, Nimba, Bomi and Gbarpolu) to create awareness on the mode of transmission of the virus and methods of prevention; accompanied by the distribution of posters containing awareness messages;

§  Production of spot messages on the prevention of the virus that are being aired on 44 community based radio stations and 5 stations in Monrovia;

§  Production of preventive spot messages in the local languages mainstreaming the voices of local, traditional and religious leaders;

§  Provision of food and hygienic materials to the quarantined community in Dolo's Town, West Point and Tubmanburg

In the coming weeks, the CSOs’ Taskforce will undertake the following interventions:

§  The production and screening of an audio-visual documentary in target counties to create awareness on the virus;

§  The establishment of a "Situation Room" that will monitor the Government's response to the EBOLA crisis, assess citizens' access to reopened health facilities as announced by the government, ensure the level of accountability in the use of resources by the National Taskforce and analyze the trend of the EBOLA pandemic and its social, economic and development implications on the country.  

CSOs recognize the efforts by the Government and its international and national partners in containing the spread. In spite of the efforts to contain the epidemic and having engaged the process since the President declared an emergency health situation and a state of emergency, CSOs strongly proposes the following critical issues to be considered by the government: 

Re-direct the National EBOLA response strategy: 
CSOs support the calls by some members of the National Legislature, the Liberian National Red Cross and other opinion leaders that the management of the EBOLA response is turned over to experienced international humanitarian organizations, while the role of the government should be to monitor and support the process.   

State of Emergency:

During this time of a state of emergency, the government needs to say what types of citizens' rights are being restrained. It is also important that the government demilitarize the EBOLA response and ensures accountability of the actions of security personnel.

In pursuit of accountability and in keeping with its legal mandate (Article III, Section 1), the Independent National Commission HR should urgently conduct an investigation from a human rights perspective of the West Point shooting on August 18 that led to the death of one person and come up with an independent report and recommend prosecution and compensation for the victims if a violation occurred in keeping with the June 25, 2009 amended portion of Article VIII of its Act.

Increase political commitment: 
The government must demonstrate the political will to commit more state resources and allocations must be prioritized in favor of health and social responses rather than towards security;

The CSO group noted that the government's recent disbursement statistics of US$5 million made available to the fight against the Ebola Virus Disease leaves a lot to be desired and it speaks to the government's priorities.

 Civil society noted that it would be best for the government, going forward, to realign its own funds to reflect a higher degree of priority for the health and prevention components of the war on Ebola by ensuring that no less than 80% of such funds go to this component of the anti-Ebola fight.

Decentralization of response: 
While it is true that containing the spread of the virus in Monrovia is more difficult due to population and movement of citizens, it is equally important that logistics, drugs, PPE materials and financial resources are decentralized to the County Health Team so that the government's response can be felt in other counties;

Establish additional treatment centers: 
With the scale at which the virus has spread, it is imperative that additional treatment centers are established to respond to calls from families and community members.

Beef-up Response: 
While it is true that the government's response is getting better coordinated, it is important that the time for the government's response be beefed up so that citizens' trust in the government's capacity to respond can be increased. 

Contact Tracing: 
Contact tracing plays an essential role in the fight against the spread of the virus as such it must be given equal attention by the National Taskforce. A strategy needs to be urgently developed involving diverse actors from different professional backgrounds to buttress other responses. 

Increase community participation: 
The experience of CSOs from the field reveals that local authorities don't have a plan to respond to the rapid transmission of the virus. Hospital facilities are already overwhelmed with new cases and are incapacitated to respond adequately to cases reported from local communities across Liberia. It is therefore important that community participation and mobilization forms an integral part of the overall response strategy in terms of decisions to establish additional treatment centers since community members are likely to be receptive to measures they participate in thereby supporting the government in its response plan.

Support from international community needs scaling up: 
The level of financial, human and technical support from the international community is commendable. At the same time, this assistance needs to be scaled-up and sustained over the period of six months given the rate at which the virus has spread. Capacity building for national institutions and actors should also be factored in the support so that other future emergency situations of this nature can be handled more effectively from the onset. 

Finally, in loving memory of all healthcare workers who died and families who lost their loved ones in the fight against the Ebola, we pledge our commitment to work in partnership with government and its international partners.