Het eerste seminar ging over de decentralisatiepolitiek die
de regering wil invoeren. Regionaal en lokaal zijn er geen gekozen besturen –
en dat wil de regering veranderen. Daarvoor zijn vrij complexe wetswijzigingen
nodig, want het gaat daarbij om het overdragen van bevoegdheden.
Het onderwerp van het tweede seminar was ‘Gender
Responsive Budgeting’, oftewel hoe kunnen
beleid en staatsbegroting zo worden ingericht dat het werkelijk bijdraagt aan
de ‘empowerment’ van de meest
kwetsbare groepen, die vooral zijn te vinden onder vrouwen en kinderen.
Op het derde seminar werd de kieswet bediscussieerd. De
verkiezingen van 2011 zijn geëvalueerd en dat zal leiden tot een aantal
aanpassingen van de kieswet, om het proces democratischer en transparanter te
laten verlopen. En ook daarvoor zijn wetswijzigingen nodig.
Zo’n seminar heeft een aantal vaste ingrediënten. Ik maak
altijd een Reader met meestal van het
internet geleende achtergrondinformatie, die de deelnemers een week van te
voren ontvangen. Het programma kent twee thema’s. Als sprekers worden
uitgenodigd een internationale expert uit een ander Afrikaans land, een
minister, twee parlementariërs en iemand van een belangengroep. Er is veel
ruimte voor discussie met de deelnemers en er is de Liberiaanse lunch: rijst,
vis, vlees en groenten. Na afloop verzorg ik een verslag met de bijdragen van
de sprekers en een weergave van de discussie, dat iedere deelnemer ontvangt.
De opening wordt gedaan door de resident director van NDI, waarna een speciale gast de keynote
speaker is. We hebben de president, Ellen
Johnson-Sirleaf al gehad, evenals de kamervoorzitter.
Falen is geen optie
Afgelopen woensdag was het de beurt aan de jeugd. En dat is
hard nodig, want jongeren vormen, zoals in veel Afrikaanse landen, het grootste
deel van de bevolking. De situatie van de meesten is echter allerbelabberdst.
De wat oudere jeugd heeft meer de verschrikkingen van de burgeroorlog beleefd
dan in een schoollokaal gezeten. De werkloosheid onder hen ligt rond de 70%.
Zo’n achthonderdduizend jongeren gaan niet naar de basisschool. En van de
kinderen die wel gaan moeten gemiddeld 27 kinderen het met één leerboek doen.
Er is veel kinderarbeid en een fors deel van de meiden krijgt voor hun 18ste
jaar een kind door gedwongen huwelijken of verkrachting.
Er waren zo’n 130 mensen afgekomen op het programma,
waaronder veel vertegenwoordigers van jongerenorganisaties. De special gast was
de Liberiaanse Vice-President Joseph Boakai. Een man op leeftijd, maar vroeger
actief in de jeugdbeweging. Hij onderschreef de absolute noodzaak om o.a. de
hoge jeugdwerkloosheid te bestrijden. ‘Falen is geen optie’ en hij stelde de overige sprekers en de deelnemers
de vraag hoe de regering privé ondernemingen kan aanspreken op hun
maatschappelijke verantwoordelijkheid om meer banen voor jongeren te scheppen.
De internationale expert was Charles Brempong-Yeboah, een
voormalig staatssecretaris voor jeugdzaken uit Ghana. Een beminnelijke man die
drie dagen in ons ‘guesthouse’ verbleef. Hij liet ‘best
practices’ uit Ghana zien, kleinschalige projecten, zoals door
jongeren opgezette mobiele reparatiewerkplaatsen voor mobiele telefoons. Hij
drong er op aan dat de Liberiaanse regering met concrete projecten voor
specifieke doelgroepen aan de slag ging. Dus geen ‘algemeen’ jongerenbeleid.
De Liberiaanse minister van Jeugd & Sport ,Tornorlah Varpilah, pikte dat wel op. Hij beloofde in juni
5000 banen voor jongeren in de landbouw gerealiseerd te hebben. En een speciale
Task Force aan het
werk te zetten om de problemen van de criminele straatjeugd in Monrovia aan te
pakken.
De beide parlementariërs, Lester Paye and Christian Chea,
waren vooral kritisch op de regering. Zij vreesden dat er slechts papier en
procedures uit de ministeriële koker zouden komen. En zij bekritiseerden de
onduidelijke bestemming van het geld dat in de begroting voor jeugdbeleid is
vrijgemaakt. De rol van het parlement kan echter ook worden versterkt, betoogde
één van hen, o.a. door jeugdorganisaties bij het parlementaire werk te
betrekken.
 |
| Isatu Ville |
Isatu Ville, de vertegenwoordigster van de Federation
of Liberian Youth (FLY) voorspelde dat Liberia langzaam maar zeker in de
gevarenzone zal komen, als er geen adequaat jongerenbeleid komt. ‘Er is
slecht bestuur en de opbrengsten van onze natuurlijke hulpbronnen worden niet
goed besteed. We horen altijd maar zeggen dat de jeugd de toekomst van het land
is, maar het is altijd ‘morgen’ en nooit ‘vandaag’.’
De levendige discussie, want die is er altijd in Liberia,
ging alle kanten uit. Op zich logisch, want de uitdagingen zijn enorm. Veel
aanwezige parlementariërs roerden zich en uit hun bijdragen bleek dat zij de
grote urgente onderschrijven. Als dat nu ook nog wordt vertaald in concrete
parlementaire activiteiten, is dat winst.
Empower The Youth Now!
Toen ik een paar weken geleden met een collega een
bijeenkomst van een andere organisatie bezocht, waar alleen maar sprekers het
programma vulde, zei ik na afloop tegen hem ‘wat is dat toch eigenlijk saai.
Zijn die seminars van ons nu ook zo saai? Laten we een rapper uitnodigen om
voor ons seminar een lied te schrijven en te zingen’. En dat gebeurde. Een van
onze Liberiaanse stafleden kende een jonge, talentvolle zanger in zijn ‘community’,
Bill Yaseah. Een week voor het seminar schreef hij ‘Empower The Youth Now’
dat hij in ons kantoor ten gehore kwam brengen. Indrukwekkend. Een rustige,
verlegen jongen die, eenmaal op het podium, de pan uit swingt, zo bleek tijdens
het seminar. De minister van Jeugd & Sport was zo onder de indruk, dat hij
hem de volgende dag op zijn kantoor uitnodigde en hem voorstelde meer van zulke
liedjes te schrijven en te zingen op de Nationale Jeugddag en op bijeenkomsten
die overal in het land zullen worden gehouden in het kader van het te
ontwikkelen jeugdbeleid. Zo heeft het seminar in ieder geval al voor één
jongere werk opgeleverd!
Hieronder de tekst van de twee coupletten van ‘Empower
The Youth Now’.
He was down in the ghetto he was doing drugs…..
He was hanging out with his friends.
Taught he was bad, every day he was drinking…
Didn’t know he was wasting his life.
Now I’m here you can see how I’m changed…
I want the same for all the youths everywhere.
Now I’m here you can see me how I fly…
I want the same for all the youths everywhere.
Don’t want to go back to AKs and bushes…
We don’t want to go back to war.
Don’t want to sit down here doing nothing…
We just want to get us involved.
“Youth Policy” is just what we’re asking…
We don’t want nothing more.
When you start building schools and molding minds
Together we will push our country forward.
VERSE 2
Criminal rate is high, so we’ve got to drop it…
Empowerment is meant for the youths.
We’ve got to see more reasons; we’ve got to sort it out…
You got to put the children to school.
So we call on the government, call the NGOs.
Call on the people we know.
We got to move the world and help it go round…
we got to reach out to the poor.
Heal the boy that is lost to the ghetto…
Find the girl that has got no home.
“To my brothers out there still in the hustle…”
I want you to know that we can make it.
You can still see yourself through.
Criminal rate is high, so we’ve got to drop it…
Empowerment is meant for the youths.
We’ve got to see more reasons; we’ve got to sort it out…
You got to put the children to school.
So we call on the government, call the NGOs.
Call on the people we know.
We got to move the world and help it go round…
we got to reach out to the poor.
Heal the boy that is lost to the ghetto…
Find the girl that has got no home.
“To my brothers out there still in the hustle…”
I want you to know that we can make it.
You can still see yourself through.
