De Nederlandse voetbalcompetitie en het Liberiaanse leven is weer begonnen. Zondag (19 januari) is de finale van de National County Football Meet in het Samuel Doe Sport Stadium. Dat is het meest populaire voetbalgebeuren in Liberia. De strijd gaat niet tussen clubs, maar tussen de vijftien county (= provincie) teams. Afgelopen week waren de halve finales in dit knock-out toernooi. Collega’s op mijn kantoor zaten aan de radio gekluisterd om te horen of het team van hun county de finale zou bereiken. Het is opvallend hoe sterk Liberianen gehecht zijn aan de provincie waar ze vandaan komen.
Counties hebben niet alleen een
geografische, maar ook een etnische, sociaal-culturele en linguïstische
betekenis. Ik denk dat het te maken heeft met de geschiedenis van Liberia: een
land dat nu bijna 200 jaar overheerst wordt door een Americo-Afrikaanse elite. De
autochtone Liberianen hebben een haat-liefde verhouding met deze overheersing,
maar hun roots upcountry koesteren
ze. Goed, het gaat dus tussen de provincieteams van Nimba en Grand Bassa,
ploegen die voor het laatst in 1990 in een finale tegenover elkaar stonden, zo
begrijp ik van de website van de Liberiaanse voetbalbond. Het jaar waarin
dictator Samuel Doe werd vermoord en de burgeroorlog begon. Maar daar had die
finale niets mee te maken.
Invincible Eleven
Het Liberiaanse
voetbalteam is geklommen naar de 97ste plaats van de FIFA-wereldranglijst.
Een plek die ze met Botswana moet delen. Het is de hoogste notering sinds 2001
toen het voetbalgekke land tot de 66ste plek reikte. De regering (!)
is zwaar bekritiseerd het laatste jaar door vele voetballiefhebbers, omdat het
niet investeert in programma’s voor jeugdvoetbalteams. Er werd een heuse
commissie ingesteld onder voorzitterschap van voetballegende George Weah, maar
daar is verder niets meer van vernomen. Desalniettemin heeft ook de Liberiaanse
voetbalsupporter dat unieke gen dat opportunisme met optimisme mengt. En dus
verwacht men het komende jaar, alweer volgens de website van de bond, dat de
ranglijst verder omhoog beklommen zal worden. Dat zal niet in Brazilië gebeuren, want
Liberia is kansloos uitgeschakeld voor het WK.
 |
| George Weah, in 1995 verkozen tot wereldvoetballer van het jaar |
Het Liberiaanse elftal
wordt, net als het Nederlandse, gedomineerd door spelers die in het buitenland
voetballen, zij het in bescheidenere competities. Zweden, Polen, Denemarken, Roemenië
en de VS, om enkele voorbeelden te noemen. Daar waar veel Afrikaanse landen een
trainer uit Europa halen is dat niet hier het geval: de trainersstaf is louter
Liberiaans.
Voor alle duidelijkheid:
Liberia kent uiteraard ook een clubcompetitie - van drie divisies. De premier league telt 18 clubs met fraaie
namen als de ‘Monrovia Black Stars’
en de ‘Mighty Blue Angels’. En wat te
denken van de ‘Invincible Eleven’? Maar
de competitie trekt nauwelijks toeschouwers. De Engelse premier league is honderd keer populairder.
Electoraal gevlij
Het politieke seizoen
gaat ook weer beginnen. Huis en Senaat zijn terug van hun vijf (!) maanden
durende ‘agricultural break’. De
naderende halve senaats verkiezingen (van de 30 zetels – 2 per county – komen er 15 vacant) werpen hun
schaduw ver vooruit. George Weah zal zich kandidaat stellen voor Montserrado,
de provincie waarin Monrovia ligt, om zijn kansen te testen voor het
presidentschap, dat eind 2017 vacant komt. Ook Prince Johnson, de moordenaar
van Samuel Doe, zal na negen jaar (zo verontrustend lang duurt één termijn)
weer campagne moeten voeren om zijn zetel te behouden. Hij is een omstreden
politicus. Hij is uit zijn partij gegooid en uit de county caucus van Nimba. Dat is niet het finaleteam van zondag,
maar de groep parlementariërs uit de provincie Nimba. De provinciebanden zijn
sterker –en profijtelijker – dan de partijbanden. Parlementariërs vormen per
provincies eigen groepjes, die het belang van hun provincie in Huis en Senaat
proberen te behartigen. En volgens velen ook hun eigen belang, want ze zo’n caucus speelt ook een grote rol bij het
gunnen van opdrachten en het verlenen van concessies. In Nimba is een burgercomité
gevormd dat de herverkiezing van Prince Johnson wil verhinderen met als
argument dat hij in negen jaar niets voor Nimba heeft bereikt. Ook in andere
provincies wordt, volgens opgewonden krantenberichten, een hevige strijd
gevoerd tussen kandidaten om in het electorale gevlij te komen.
 |
| Prince Johnson |
Verbale krachtpatserij
Net als in Nederland
zullen de politici de komende maanden hun best doen om zich zelf in de kijker
te spelen. Een mooie gelegenheid voor ons NDI-programma dat beoogt bruggen te
slaan tussen actie- en belangengroepen en de parlementariërs. Zonder twijfel
zullen vele deuren op Capitol Hill,
waar ook in Liberia Huis en Senaat zijn gevestigd, voor de activisten openzwaaien.
Een van onze belangrijkste activiteiten de komende jaren is het versterken van
de parliamentary monitoring. Wat
beloven de politici en wat voeren ze in werkelijkheid uit? Hoe vaak nemen ze
een initiatief, nemen ze deel aan een debat, zoeken ze hun kiezers op? Wat
beloven ze in Town Hall Meetings
upcountry aan de mensen, en wat doen ze aan die beloften, eenmaal terug in
Monrovia? Het kritisch laten volgen (door twee Liberiaanse organisaties die we
ondersteunen) van het parlement, en daar
vervolgens de bevolking op allerlei manieren over informeren, wordt een van
onze speerpunten, om zo de tegenstelling tussen verbale krachtpatserij en wat
er nu in werkelijkheid gebeurt te doorbreken.
Geen woorden, maar daden,
zoals ook het lied luidt van mijn club, waarvan ik hoop dat ze eindelijk weer
eens kampioen worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten