zondag 28 april 2013

Het nieuwe volkslied: WILLEM NIET


Willem-Alexander van Nassouwe
ben ik, van Duitsen bloed,
het gepeupel getrouwe,
zolang het mij vergoedt
een zeer riant salaris
ben ik, vrij onverveerd.
Den junta van Videla
heb ik altijd geëerd.

In Godes vrees te leven
heb ik altijd betracht.
Mijn opa heb ik vergeven,
om Lockheeds geld dat hij bracht.
Maar God zal mij regeren
als een goed instrument.
Andere vrouwen zal ik niet begeren
Zolang Maxima mij verwent

Lijdt u, mijn onderzaten
die oprecht zijt van aard,
ik zal u nu niet verlaten,
mijn privileges zijn mij veel waard.
Die vroom begeert te leven,
bidt God nacht ende dag,
opdat het volk mij zal geven,
wat ik zelf niet vermag.

Lijf en goed al te samen
heb ik u niet verschoond,
de scriptie van mijn eind examen
heb ik u nooit getoond.
Alex van Buren heeft gereden
in Friesland den grote tocht,
van de elf steden
heeft hij er zes schaatsend bezocht.

Edel en hooggeboren,
van keizerlijken stam,
ben ik nu uitverkoren,
tot een belangrijk man.
Ik word alom geprezen,
ofschoon niemand mij echt kent,
en tot koning aangewezen
in plaats van een gekozen president.
.
Mijn schild ende betrouwen
zijt Gij, o God mijn Heer,
op U zou ik willen bouwen,
Maar zeker weten doe ik dat niet meer.
Mijn dierbare vader zag ik langzaam verstijven,
in het harnas van de monarchie.
Hij kon dat spook niet verdrijven,
het werd een allergie.

Nu al die politici mij bezwaren
en mijn volgers zijn,
zitten ze mij aan te staren
als het spreekwoordelijke konijn.
Ik weet dat de meesten het spelen
uit angst voor electoraal verlies
terwijl het volk het weinig kan schelen
als ik voor een ander leven kies.

Ik zou kunnen vluchten
Mozambique is geen alternatief,
Argentinië heeft mooie luchten
En aangenaam familiegerief.
Maar mijn moeder zal mij niet vergeven,
Nu zij verlost is uit de nood,
Een koninkrijk gegeven
achtervolgt je tot de dood.

En daarom zal ik het  zuur ontvangen
al is het volgens velen nog zo zoet,
om daarna heftig te verlangen
naar het verzachten van mijn gemoed.
Ik zal de regering verlaten,
nu de formatie mij is ontglipt.
Evenals de Raad van State
zoals Donner mij heeft getipt.

Treur niet, heb geen erbarmen
in mijnen wederspoed.
Het landsbestuur zal niet verarmen
daarvoor ken ik het te goed.
Na mij zal Amalia vrij zijn
te kiezen zoals ze wil leven
om zo Nederland op termijn
een volwassen democratie te geven.