Website van de Congress for Democratic Change |
Nu zijn er allerlei argumenten te bedenken waarom links niet
–of nauwelijks- een rol speelt. Veel gehoord is de verklaring dat Liberia geen koloniaal verleden heeft, dus nooit strijd
heeft moeten voeren tegen een Europese koloniale macht voor onafhankelijkheid.
En aangezien die onafhankelijkheidsstrijd in vele andere Afrikaanse landen door
links geïnspireerde bevrijdingsbewegingen werd gevoerd, is er in die landen een
links politiek spectrum. Of misschien moet ik zeggen was, want de tragiek van de geschiedenis is dat in veel van die
landen die bevrijdingsbewegingen veranderd zijn in lang aan het pluche
plakkende regeringspartijen, die meer gericht zijn op het behouden van de macht,
en alle financiële voordelen van dien, dan het uitvoeren van een links en
democratisch program. Een andere verklaring, die je wel van kritische ‘autochtone’ Liberianen hoort, is
dat de in het begin van de 19de eeuw naar Afrika terugkerende
ex-slaven uit de VS, in Liberia een land hebben gesticht dat in alles een kopie
moest zijn van het land waar ze vandaan kwamen. Deze groep heeft zich in twee
eeuwen ontwikkeld tot een machtige elite in Liberia, waarin dat oerconservatieve
DNA nog steeds huishoudt. Er wordt dan ook wel geschamperd dat Liberia in feite
nu de enige Afrikaanse kolonie is: van de VS.
Een derde factor is dat stammen, religie en een traditionele
leiderschapscultuur in veel Afrikaanse landen een veel dominantere factor is in
de dynamiek van de samenleving dan politieke ideologie. Politieke partijen weerspiegelen
dat, ook in Liberia.
Liberia Labour
Congress
Partijen als PvdA, GroenLinks en de SP hebben geen
vergelijkbare evenknie in Liberia. Ik heb wel een keer een ‘uithangbord’ van
een sociaaldemocratische partij gezien, maar dat is dan ook het enige. De African Greens is een koepel van
groene partijen uit dertig Afrikaanse landen, maar Liberia ontbreekt. De Socialist International ,
waar de PvdA tot mijn verbazing geen lid van is, maar waarnemer, heeft evenmin
een Liberiaanse partij onder de leden. En linkse partijen à la de SP zijn, voor
zover mij bekend, alleen op Europees niveau georganiseerd; vanuit Liberia zal
hier geen verandering in komen.
Een vakbond is er wel: het Liberia
Labour Congress (LCC). Zoals bekend stonden vakbonden aan het eind van de
19de eeuw aan de wieg van socialistische partijen in Europa, dus dat
geeft hoop. Het LLC is een kleine vakbond; dat kan ook moeilijk anders, want er
is slechts een klein percentage van de beroepsbevolking in loondienst. De
meerderheid probeert een karig inkomen te verwerven met straatverkoop. Hoeveel
(betalende) leden ze hebben is onbekend. De vakbond heeft het niet makkelijk. Volgens de grondwet
mogen ze zich in verkiezingstijd niet roeren; politieagenten en soldaten mogen
geen lid zijn.
Ik heb een goed contact met een aantal bestuurders; in ons programma (versterking van de positie van belangengroepen) participeert de LLC ook. De secretaris-generaal pleegt een e-mail te beginnen met ‘Comrade Platvoet’ en eindigt steevast met ‘Solidarity!’. Dat laatste is hard nodig, want solidariteit is een spaarzaam goed in Liberia.
Ik heb een goed contact met een aantal bestuurders; in ons programma (versterking van de positie van belangengroepen) participeert de LLC ook. De secretaris-generaal pleegt een e-mail te beginnen met ‘Comrade Platvoet’ en eindigt steevast met ‘Solidarity!’. Dat laatste is hard nodig, want solidariteit is een spaarzaam goed in Liberia.
Toch was ik helaas niet op de hoogte van de 1 mei-viering die de
LCC afgelopen donderdag hield. Maar de kranten besteedden er veel aandacht aan.
Volgens de ‘Daily Observer’ waren er honderden arbeiders aanwezig. Maak je dat in
Nederland nog mee? De belangrijkste toespraak werd gehouden door ‘oppositiepoliticus’
(maar geen parlementariër) van de Movement
for Progress Change, Simeon
Freeman. Hij pakte flink uit tegen de regering van president Johnson-Sirleaf en
maakte aantal rake observaties. Hieronder volgt een aantal citaten. Het gehele verslag is hier te lezen.
Wordt Freeman de verlosser van Liberia?
We live in difficult
times
Opposition Politician, Simeon Freeman, has called on the Liberia Labour Congress to collaborate
with well-meaning parties committed to the process of change to work out a
peaceful exit for the Ellen Johnson-Sirleaf's led government
"The
Labour Congress must collaborate with well-meaning parties committed to the
process of change to work out a peaceful exit for this government. We have
talked and talked. Our complaints enable further exploitation and consistent
exposure to depravation. We must assemble quickly and rewrite Liberia's history
through the Congress," Mr. Freeman said while delivering the keynote
address at yesterday's observance of World Labour Day.
Mr. Freeman
who was the Standard Bearer of the Movement for Progressive Change (MPC) during
the 2011 Presidential Election said no ruler or leader of Liberia has exposed
Liberia's young women to prostitution, early childbirth, poor educational
institutions, poor health institutions and poor infrastructures like this
administration.
"We
live in very difficult times when people are existing and not living. This
country has huge human resources with the degree of transformative capacity
that this ruler can never know. The time for change is now and not later. The
Liberia Labour Congress, the challenge is yours," Mr. Freeman said.
High economic growth but very poor development
On
celebration of Labour Day in Liberia, Mr. Freeman said, "In Liberia, we
have been beneficiaries of declarations originating from other countries. Through
engagement and negotiations, the Liberian government embraced internationally
accepted standards of labour practices, but there is a very interesting twist
to these adaptations."
He said
Liberia has long been a country of low employment and high underemployment. He
further noted that Liberia is a place of high economic growth but very poor
development; a place of increasingly prosperous public officials with fat
salaries, whose aspirations and dreams are realized while its people are
increasingly hopeless; a place where public schools are miserably equipped
while public officials' children attend foreign or private schools."
"This
is truly a country of huge inequalities; with 83.9% living on less than $1.25 a
day - according to UNICEF. This means, hundreds of thousands of Liberians are
unemployed and those with some form of employment are underemployed at a time
when Liberia enjoys so much international goodwill," he said.
Simeon Freeman |
Nine years of consistent complaining
The MPC
political leader it has been nine years of consistent complaining and talking
and the more Liberians talk; the more the severity of the people's hopelessness
and deprivation; while the governors show less likelihood to change course.
"Their prosperity enabled our hopelessness. While we dine with
deprivation, they party with prosperity at our expense," Freeman
intimated.
He said,
"The occurrences in Liberia are a global phenomenon and international
workers day arouse out of the reluctance of well-meaning men and women, who
give their freedom and lives for their ideals. People who chose death over a
life of slavery; people who refused to be intimidated by guns and powerful men;
people who recognized that a decent wage and proper working conditions would
enable them raised up their children in dignity; people who knew all too well
human indignity caused by man's domination of man must be resisted whenever it
rears its head".
The refusal of one man to be dominated by
another
Turning to
what he called outlook and Future, Mr. Freeman said Liberia has become a
Wild-Wild West, a gangster's paradise and a looter's haven.
"Only
those with access to state resources benefit. Those that are without are
damned. When it is your time, get, grab, hire your family or children; attract
international attention, mortgage national resources, pay lip service to press
freedom, economically suppress and deprive your people, expose them to limited
education, provide poor health facilities, spend more on security and dare
people to revolt against your style of governance," Freeman noted.
"Those
who have studied history or been an avid observer of the events of history know
all too well that man will always dare to dominate man. It is not the
domination of one man by another that is the issue; but the refusal of one man
to be dominated by another; the unwillingness of one man or a group of persons
to be subjected to slavery and economic deprivation and the reluctance of a
people to live in hopelessness want and poor sanitary conditions," he
said.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten