Afgelopen zaterdag trouwde er een collega en uiteraard waren
we uitgenodigd om daarbij te zijn. En niet alleen dat, ik mocht zelfs ‘patron’
zijn, zo liet Moses, de bruidegom, me enige weken geleden weten. Nu wist ik niet wat dat inhield, maar dat werd me snel duidelijk gemaakt
door een andere collega. Trouwen is een dure aangelegenheid in Liberia. De
meeste mensen moeten er lang voor sparen en Moses woonde al lange tijd samen
met de bruid, en ze hebben ook al kinderen. Nu was er blijkbaar genoeg
gespaard, althans een patron kon er
een laatste zetje aan geven door geld te geven. En dat deed ik dus.
In Liberia wordt ontzettend veel getrouwd, de reden daarvoor
zal ik verderop uit de doeken doen. We hebben al eerder een bruiloft meegemaakt
(zie mijn blog hierover), maar dat was toen een traditionele bruiloft met een
verborgen bruid, duiveluitdrijving en allerhande andere gebruiken. Deze
bruiloft was in de kerk en zou een ‘westers’ gebeuren zijn, zoals een andere
collega me toevertrouwde.
 |
| Ring Bearer |
Nauwgezette organisatie
Na veel gezoek en gevraag vonden we de kerk (Monrovia barst
van de godshuizen), met de mooie naam, Gracious
Tabernacle Ministries, Repairer House Fellowship Center, aan een zanderige weg.
We kregen het ‘Souvenir Program for the Solemnization of Holy Matrimony Between Moses Kolleh Mulbah Sr. en Satta Siah
Willie’ uitgereikt, waarin het programma van de dienst en van de daarop
volgende receptie stond afgedrukt. Daarnaast stonden in het boekje alle
betrokkenen genoemd. De twee geestelijken, de ‘Maid of Honor’, de ‘Best Man’,
de vier ‘Bride’s Maids’, de vier ‘Groomsmen’,
de vier bruidskinderen: ‘Flower Girl’,
de ‘Ring Bearer’, de ‘Candy Girl’ en de ‘Candy Boy’. En ook de maar liefst acht ‘patrons’, waaronder ook mijn naam prijkte, de negen ‘sponsors’, de vijf ‘organizers’, de twee ‘hostesses’
en de twee ‘planners’. Bent u er nog?
Ik noem dit allemaal maar even op om aan te geven dat een bruiloft in Liberia
geen sinecure is. Er gaat een zo op het oog nauwgezette organisatie aan af, er
is livemuziek, de ‘Catteografik Press’
is ingehuurd voor film en video, de priesters doen het ook niet voor niets en alle
hiervoor genoemde betrokkenen hebben de prachtigste kleren aan.
Abortus, homohuwelijk en overspel
De familie en kennissen van Moses waren op het afgesproken
tijdstip aanwezig. De traditie wil dat de bruid met haar familie pas een uurtje
later verschijnt. Dat is dan het moment dat het feest echt begint. De muziek
zwelt aan, er wordt gezongen en gedanst. Aangekondigd als de ‘procession’ komt de ‘Bridal Party’ de kerk in. De Maids en Groomsman lopen in een pas die tussen schuifelen en licht swingend
in zit naar voren, gevolgd door ieder van de vier bruidskinderen, die zoals
altijd er snoezig uitzien. De bruidegom Moses zit al die tijd vooraan in kerk,
vlak voor de uit gekleurde ballonnen opgebouwde poort. Hij kijkt niet op of om,
totdat hij aan het eind van de processie zijn toekomstige vrouw ziet
verschijnen die aan de andere kant van het gangpad plaatsneemt. Vervolgens
neemt een priester het gebeuren over. In een niet aflatende woordenstroom, met
soms overslaande stem en een opgefokte houding, sleept hij er van alles bij om
het huwelijk dat gesloten gaat worden tot iets te verheffen waarvan Jezus het
centrum is. De vrouw moet zich overgeven aan de man en hem respecteren, de man
moet van zijn vrouw houden. Abortus, homohuwelijk, overspel: alle
verschrikkingen die het huwelijk bedreigen worden de kerk in geslingerd, en met
veel afkeurende instemming begroet door de ongeveer 75 aanwezigen. Als de
priester tamelijk uitgeput klaar is met zijn seance, en wij het onderhand ook
erg benauwd en warm hebben gekregen, is het moment daar. Bruid en bruidegom
beloven elkaar trouw tot de dood hen scheidt, de ringen worden om de vingers
geschoven en hun handtekeningen worden in een groot boek gezet. De aanwezigen
komen naar voren om het verse echtpaar te feliciteren, waarbij iedereen geld in
de sleep van de bruid deponeert, dat even later door de Maid of Honor in een plastic zak wordt afgevoerd.
Tot de dood ons scheidt
In een ‘Recessional
March’ swingt iedereen na twee uur de kerk uit, waarna op de trappen voor
de kerk geposeerd wordt voor de ‘family
photo’. Wij feliciteren Moses en Satta en besluiten de receptie aan ons te
laten voorbijgaan. In de auto terug naar huis praten we met onze Nepalese
college, en vriend, wat na over het gebeuren. Er wordt veel getrouwd in
Liberia. Iedereen wil trouwen. Iedereen moet trouwen. De sociale druk is groot.
De kerken en priesters leven er -mede- van. Familie en kennissen dansen,
drinken, eten. Er wordt veel geld uitgegeven, maar ook weer ontvangen. En er
wordt meer dan eens in een mensenleven getrouwd. Voor Moses is het al de derde
keer, zo hoor ik nu pas. Zonder ooit weduwnaar te zijn geweest. ‘Tot de dood
ons scheidt. Met Jezus in het centrum’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten