zondag 7 februari 2016

Trouwen in Liberia: tot de dood ons scheidt...

Afgelopen zaterdag trouwde er een collega en uiteraard waren we uitgenodigd om daarbij te zijn. En niet alleen dat, ik mocht zelfs ‘patron’ zijn, zo liet Moses, de bruidegom, me enige weken geleden weten. Nu wist ik niet wat dat inhield, maar dat werd me snel duidelijk gemaakt door een andere collega. Trouwen is een dure aangelegenheid in Liberia. De meeste mensen moeten er lang voor sparen en Moses woonde al lange tijd samen met de bruid, en ze hebben ook al kinderen. Nu was er blijkbaar genoeg gespaard, althans een patron kon er een laatste zetje aan geven door geld te geven. En dat deed ik dus.
In Liberia wordt ontzettend veel getrouwd, de reden daarvoor zal ik verderop uit de doeken doen. We hebben al eerder een bruiloft meegemaakt (zie mijn blog hierover), maar dat was toen een traditionele bruiloft met een verborgen bruid, duiveluitdrijving en allerhande andere gebruiken. Deze bruiloft was in de kerk en zou een ‘westers’ gebeuren zijn, zoals een andere collega me toevertrouwde.

Ring Bearer
Nauwgezette organisatie

Na veel gezoek en gevraag vonden we de kerk (Monrovia barst van de godshuizen), met de mooie naam, Gracious Tabernacle Ministries, Repairer House Fellowship Center, aan een zanderige weg. We kregen het ‘Souvenir Program for  the Solemnization of Holy Matrimony  Between Moses Kolleh Mulbah Sr. en Satta Siah Willie’ uitgereikt, waarin het programma van de dienst en van de daarop volgende receptie stond afgedrukt. Daarnaast stonden in het boekje alle betrokkenen genoemd. De twee geestelijken, de ‘Maid of Honor’, de ‘Best Man’, de vier ‘Bride’s Maids’, de vier  ‘Groomsmen’, de vier bruidskinderen: ‘Flower Girl’, de ‘Ring Bearer’, de ‘Candy Girl’ en de ‘Candy Boy’. En ook de maar liefst acht ‘patrons’, waaronder ook mijn naam prijkte, de negen ‘sponsors’, de vijf ‘organizers’, de twee ‘hostesses’ en de twee ‘planners’. Bent u er nog? Ik noem dit allemaal maar even op om aan te geven dat een bruiloft in Liberia geen sinecure is. Er gaat een zo op het oog nauwgezette organisatie aan af, er is livemuziek, de ‘Catteografik Press’ is ingehuurd voor film en video, de priesters doen het ook niet voor niets en alle hiervoor genoemde betrokkenen hebben de prachtigste kleren aan.


Abortus, homohuwelijk en overspel

De familie en kennissen van Moses waren op het afgesproken tijdstip aanwezig. De traditie wil dat de bruid met haar familie pas een uurtje later verschijnt. Dat is dan het moment dat het feest echt begint. De muziek zwelt aan, er wordt gezongen en gedanst. Aangekondigd als de ‘procession’ komt de ‘Bridal Party’ de kerk in. De Maids en Groomsman lopen in een pas die tussen schuifelen en licht swingend in zit naar voren, gevolgd door ieder van de vier bruidskinderen, die zoals altijd er snoezig uitzien. De bruidegom Moses zit al die tijd vooraan in kerk, vlak voor de uit gekleurde ballonnen opgebouwde poort. Hij kijkt niet op of om, totdat hij aan het eind van de processie zijn toekomstige vrouw ziet verschijnen die aan de andere kant van het gangpad plaatsneemt. Vervolgens neemt een priester het gebeuren over. In een niet aflatende woordenstroom, met soms overslaande stem en een opgefokte houding, sleept hij er van alles bij om het huwelijk dat gesloten gaat worden tot iets te verheffen waarvan Jezus het centrum is. De vrouw moet zich overgeven aan de man en hem respecteren, de man moet van zijn vrouw houden. Abortus, homohuwelijk, overspel: alle verschrikkingen die het huwelijk bedreigen worden de kerk in geslingerd, en met veel afkeurende instemming begroet door de ongeveer 75 aanwezigen. Als de priester tamelijk uitgeput klaar is met zijn seance, en wij het onderhand ook erg benauwd en warm hebben gekregen, is het moment daar. Bruid en bruidegom beloven elkaar trouw tot de dood hen scheidt, de ringen worden om de vingers geschoven en hun handtekeningen worden in een groot boek gezet. De aanwezigen komen naar voren om het verse echtpaar te feliciteren, waarbij iedereen geld in de sleep van de bruid deponeert, dat even later door de Maid of Honor in een plastic zak wordt afgevoerd.


Tot de dood ons scheidt

In een ‘Recessional March’ swingt iedereen na twee uur de kerk uit, waarna op de trappen voor de kerk geposeerd wordt voor de ‘family photo’. Wij feliciteren Moses en Satta en besluiten de receptie aan ons te laten voorbijgaan. In de auto terug naar huis praten we met onze Nepalese college, en vriend, wat na over het gebeuren. Er wordt veel getrouwd in Liberia. Iedereen wil trouwen. Iedereen moet trouwen. De sociale druk is groot. De kerken en priesters leven er -mede- van. Familie en kennissen dansen, drinken, eten. Er wordt veel geld uitgegeven, maar ook weer ontvangen. En er wordt meer dan eens in een mensenleven getrouwd. Voor Moses is het al de derde keer, zo hoor ik nu pas. Zonder ooit weduwnaar te zijn geweest. ‘Tot de dood ons scheidt. Met Jezus in het centrum’.  


Geen opmerkingen: