De verkiezingen in
Liberia zitten er op. The season,
zoals Liberianen de weken rond kerst en nieuwjaar noemen, is voorbij. De
scholen zijn weer begonnen. Maar dat
betekent niet dat het leven weer zijn oude gang gaat. Op de vele radiozenders
is men voorlopig nog niet uitgepraat over de politieke aardverschuiving die
heeft plaats gevonden. Criticasters van Weah die voor hun baantje vrezen, schuiven
langzaam maar zeker zijn kant op. Maar onder hen zijn ook mensen die de wijk
nemen naar de Verenigde Staten, zoals Henry Costa, die een
veelbeluisterde phone-in talkshow op
een radiozender heeft. Zelden heb ik zoveel hatespeech
en een niet aflatende stroom van modderige verdachtmakingen aan het adres van
George Weah gehoord. Dag in, dag uit. Op 25 oktober werd hij door opgewonden supporters
van Weah te
grazen genomen. Costa zegt voor zijn leven te vrezen. Vanuit de VS zet hij
radiowerk voort.
 |
| Een GSA-regeringsauto |
Gevorderde dienstauto’s
Op enkele verkeersaders
in Monrovia zijn politie en ambtenaren van de General Service Agency actief om regeringsauto’s
in beslag te nemen. Gevreesd wordt dat vele ambtenaren voor hun toekomst
vrezen en er met een dienstauto vandoor gaan, om deze even over de grens met
Guinea te verpatsen. Iets wat op grote schaal in januari 2006 is gebeurd toen
Ellen Johnson Sirleaf aan de macht kwam.
Maar er zijn ook enkele meer
geruststellende gebeurtenissen te melden. Het Joint
Presidential Transition Team dat de overdracht van president Ellen
Johnson-Sirleaf naar president-elect George Weah moet organiseren, is inmiddels
aan de slag. Het is voor het eerst in Liberia dat een dergelijk team in het
leven is geroepen. Het team wordt mede door NDI ondersteund. Het bestaat uit
vijftien mensen van de inkomende en vijftien mensen van de uitgaande president,
inclusief beide presidenten. Jewel Howard-Taylor, vicepresident van Weah, is ook
van de partij. Aan de andere kant ontbreekt vicepresident Joe Boakai, de
verliezer van de presidentsverkiezingen. Het bejaarde duo Ellen en Joe is
voorgoed gebrouilleerd, omdat zij stelselmatig geweigerd heeft zijn kandidatuur
te ondersteunen.
 |
| Het transition team, v.l.n.r. Jewel Howard Taylor, George Weah en Ellen Johnson Sirleaf (foto: FrontPage Africa) |
Een 12 jaar stilstaande
raceauto
De verkiezingen worden
uiteraard geëvalueerd in de media. Een goede analyse staat in The Bush Chicken, een online
magazine. Het artikel analyseert vooral waarom Boakai verloor. Het begin vind
ik nogal discutabel, aangezien als vertrekpunt wordt genomen dat Boakai vooraf
de beste papieren zou hebben: While many
acknowledged that George Weah’s Coalition for Democratic Change would give
Boakai a good challenge, the vice president was presumed to be the next
president, especially since the opposition largely failed to unify against
Boakai’s bid for the presidency. So, what happened? How did someone so heavily
favored to win the election lose it all?
Maar verder geeft het
artikel wel goed weer welke fouten er in de campagne door Boakai en zijn
Unity Party werden gemaakt. Veel
geciteerd, en belachelijk gemaakt, was de reactie van Boakai in een debat op de
vraag waarom hij niets bereikt had tijdens zijn 12 jaar vicepresidentschap. Zijn
antwoord was dat hij als een raceauto was die 12 jaar geparkeerd stond, maar eenmaal
president zou hij gas geven. Waarop zijn tegenstanders de metafoor afbrandde,
zoals ANC-kandidaat Cummings: ‘From what
I know about race cars, if you park a race car in the garage for 12 years and
it doesn’t move, it becomes obsolete. Its parts get old, rusty, and no longer
work. After 12 years, the car itself would have become outdated, unable to
compete with newer models on the road.’
Waarom Weah won
In de FrontPage Africa
wordt wel ingegaan waarom Weah won, naast het feit dat Boakai het zo slecht
deed. De immens populaire Weah was de belichaming van hoop op verandering die
vele kiezers koesterde. ‘In Weah, who is
dubbed by many as an unorthodox politician, Liberians opted for a leader
outside the old order. The love for him seems unconditionally unflinching. His
supporters would argue that he’s the politician they love - the one that would
offer the change Liberia so desire.
Despite being senator for Montserrado County since
2014, they still saw him as an outsider of government with the pedigree to
ignite a new political dispensation.’
Geëvalueerd wordt er ook door
de nationale kiesraad en de internationale waarnemersmissies, zoals NDI. De
essentie van deze missies is immers om op grond van hun waarnemingen met
aanbevelingen te komen om de volgende keer het verkiezingsproces (nog) beter te
laten verlopen.
Na de 2de ronde van 26
december heeft NDI een voorlopig
‘statement’ uitgebracht. Dat zal over enkele weken worden gevolgd door een
definitief document, op grond van de eindrapporten van de Long Term Observers en de Long
Term Analysts, die wij deze week afronden. In een (voorlopig?) laatste
aflevering van dit blog zal ik daar later op terug komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten