Strand en powerpoint

Het begint te wennen. De warmte is –mede dank zij de airco- te doen, ook omdat de zon niet echt brandt. Regelmatig is het bewolkt, heel soms regent het, en vaak schijnt de zon wat flauwtjes. Maar het is wel zo rond de dertig graden en de warmte voelt klam aan. Tot zover het weerbericht.

Monrovia begint ook te wennen. Ik ben vooral in Sinkor, want daar is mijn appartement en het NDI-kantoor gevestigd. De wijk ligt aan weerskanten van de drukke Tubman-boulevard, die het centrum verbindt met Congo Town en Paynesville, uitgestrekte voorsteden. Nou ja steden, het zijn meer uitgestrekte dorpen, waar laagbouw huizen in alle soorten en maten aan meestal onverharde wegen liggen. Appartement en kantoor liggen in het wat ‘chiquere’ deel van Sinkor, voor zover die 

Er valt genoeg te doen op Tubman Boule

typering gebruikt kan worden. Het is een vrij smalle, langgerekte strook tussen boulevard en Atlantische Oceaan met een rechthoekig straatpatroon, waar veel kantoren van NGO’s zijn, appartementsgebouwen voor expats en huizen van meer welgestelde Liberianen. Denk nu niet aan Wassenaar of Blaricum. We zijn in Afrika. Grote stukken van de straat zijn onverhard en vol gaten, in half afgebouwde, dan wel half gesloopte gebouwen zijn werkplaatsen of wonen mensen. En ook hier is er altijd straathandel. Vrouwen die ogenschijnlijk zonder moeite een schaal bananen op het hoofd vervoeren – en verkopen, een kapper die tegen een blinde muur een doek spant om daar onder zijn ambacht uit te oefenen, een jongen met vijf paar kunstig aan elkaar hangende schoenen. Mijn maat 47 is in Liberia een ongekende grootheid.

Strand en Atlantische Oceaan zijn slecht tweehonderd meter verwijderd van appartement en nog minder van het kantoor. Een goed strand, waar wordt gezwommen en gespeeld.

Maar er wordt vooral gewerkt. Deze tweede week ben ik doorgegaan met inwerken, alle mensen van het team apart gesproken om ze beter te leren kennen – en andersom. Maar ik moet –gelukkig- ook veel de deur uit. Naar het Capitol Hill om met parlementariërs te praten, naar de UNDP, de ontwikkelingsorganisatie van de VN, om met hen gezamenlijke initiatieven te bespreken. Ook de UNDP was namelijk nauw betrokken bij het opstellen van  het Modernization Plan van het parlement. En dit plan is de basis van ons werk hier. Nu er na de verkiezingen een nieuw Huis van Afgevaardigden is en een nieuwe Senaat moeten de neuzen weer allemaal dezelfde kant op worden gezet om de vaart er in te houden.

Parlementsgebouw: Capitol Hill

 Iedereen is ook erg druk met de trainingen die deze week en de volgende week plaatsvinden voor het personeel van het parlement. En dat gaat van ‘hoe zet ik een powerpoint presentatie in elkaar’ tot hoe het parlement beter ondersteund worden om een beleid gerealiseerd te krijgen waarbij de natuurlijke hulpbronnen die Liberia rijk is meer het land ten goede komen.

Op vrijdag is het erg rustig in het NDI-kantoor. De Liberiaanse collega’s hebben een vrije dag. Het is ‘Fast & Prayer Day’. Liberia kent namelijk geen 2^de paasdag, maar heeft als mooie oplossing voor zowel christenen als moslims de vrijdag na Pasen tot een multireligieuze dag uitgeroepen. Laat Wilders het maar niet horen.

De paar expats werken wel: het arbeidscontract van NDI erkent geen vrije dagen van het land waarin gewerkt wordt. Ik grijp de rust aan om mij in twee weken volgelopen mailbox te saneren.